Zingen als een dooie kraai
In 'Op 't Sluis' (editie zomer 2021) troffen we een bijdrage van Gert (Gary) van Dyk uit Canada:
Mijn opoe Den Arend kwam van een vissersfamilie Van der Steen - 't Hart. Zo rond het midden van de 19e. eeuw werd er veel gevist langs de Engelse kust, bij de Doggersbank. De Pernisse vissers waren heel godsdienstig en visten nooit op zondag. De kapitein (schipper) fungeerde als predikant en hield een dienst op zondag, of als de wind gunstig was, zeilden ze zaterdagavond naar een Britse haven om in Grimsby, of verder noord naar Scarborough, naar de kerk te gaan.
Op een zekere zondag waren de vissers in de Engelse kerk en de gemeente zong tijdens de dienst de hymne 'Holy God we praise your name' (Heere God, wij loven U).
De vissers herkenden de melodie direct, maar hun lied was meer een Hollandse straat versie: 'Moeder onze kraai is dood, hij is van zijn stokkie gevallen. Hij heeft gebroken zijn ene poot, moeder onze kraai is dood.'
Een van de bemanningsleden ging meezingen, eerst aarzelend maar al gauw volgde de rest ook, uit volle borst.
De niets vermoedende gemeente vond het prachtig en vroeg of die Hollanders dat na de dienst nog eens wilden zingen. Zij deden het ook!
En zo gebeurde het dat op een zondagmorgen 13 Pernisse vissers 'Moeder onze kraai is dood' door een Engelse kerk lieten galmen.
Misschien is dit verhaaltje een beetje aangedikt, maar ik heb het van m'n moeder gehoord. En moe vertelde nooit een leugen.