Familie reünies van der Steen

Het was van oudsher traditie dat de familie van der Steen bijeen kwam op 1 januari, de verjaardag van opa Gerrit (1880-1961). Nadat de zes kinderen van opa en oma getrouwd waren en er nogal wat nakomelingen op het toneel verschenen, was het al gauw geen huiskamergebeuren meer. Lees hieronder meer over de familie reünies door de jaren heen.

Omdat er in de loop der vijftiger jaren al sprake was van reünies met wel 36 personen, werd er een zaaltje gehuurd van de kerk in Badhoevedorp. In deze ‘Karavanserai’ werd menig bijeenkomst belegd met koffie, cake, broodjes en soep. Het was altijd een gezellig, oer-Hollands familie gebeuren, en ook al was oma er al sinds 1957 niet meer bij: Opa stond altijd centraal. Geheel op z’n van der Steens werden er stichtelijke woorden gesproken, werd het harmonium niet geschuwd teneinde psalmen te zingen, hetgeen afgewisseld werd met scherts en jolijt. De laatste reünie waar opa Gerrit nog bij mocht zijn was 1960-1961. Opa sprak nog een dankwoord (zijn laatste toespraak) die elders op deze site te beluisteren is. Waarschijnlijk zijn we alleen op nieuwjaarsdag in de Karavanserai geweest, want opa bedankt in zijn speech de heer en mevrouw van der Woude, die duidelijk bij dat gebouw hoorden. Na het overlijden van Opa Gerrit werd de traditie voortgezet en ieder jaar kwam men met de jaarwisseling bijeen. Er werden later locaties gevonden waar we konden overnachten, zodat een gezamenlijke oudejaarsavond/nieuwjaarsdag op gepaste wijze kon plaats vinden. Er werden strakke corvee diensten uitgevaardigd, hetgeen evenredig met het opgroeien der talrijke pubers, niet altijd even goed uitpakte voor serviesgoed en inboedel van het betreffende huis. Niet zelden kwamen er aanzienlijke ‘naheffingen’ die de ootmoedige vaders dan maar stilletjes voldeden. Een niet met name te noemen oom dacht de orde in diverse slaapzalen wel te kunnen handhaven d.m.v. een gummiknuppel, die m.n. op de jongens zaal ook duchtig gebruikt werd. De heimelijke smokkel van heupflesjes gedistilleerd leidde soms tot complete veldslagen en het feit dat de meeste nogal bepukkelde pubers ook nog rookten, zorgde ervoor dat zo’n slaapzaal meer op een illegaal speelhol leek, dan op een ingetogen familie gebeuren. De eerste ‘oplopers’ werden door enkele puberende jongemannen als ‘niet van der Steen’, en dus als ‘ongewenste vreemdelingen’ beschouwd. De destijds circa 17 jarige Johan, Noets en Carel componeerden voor de reünie 1961-1962 het eerste ‘Eenvoudig Lied’, later noemde men dat het ‘Stenenlied’. Hierin werd eerst de oudste nicht Marieke van der Steen aangesproken op het feit dat ze de euvele moed had met ene Wim de Niet om te gaan. Dat klonk niet erg van der Steens. Aansluitend kreeg genoemde Wim de Niet er van langs, maar ook de familie van Wijngaarden werd als niet bepaald van der Steens gebrandmerkt. (Co, de enige en jongste dochter van opa en oma was met Wouter van Wijngaarden getrouwd). Terwijl Noets, Johan en Carel zongen, neurieden en gesticuleerden, sloeg Johan enkele akkoorden op de gitaar. Zij waren altijd vreemd uitgedost met petten en slaapzakken. Hieronder een latere versie van toen er nog een oploper verscheen, ene Leon Sieling, die verloofd was met onze nicht Carla van der Steen.

(Wijze: ‘Op de grote stille heide’)

Wij zijn allen van der Steen

zo’n familie is er maar één

daarom zijn wij hier tezâam

met de allermooiste naam

van der Steen zo lui-uidt die-ie naam

voor groten en kleinen

voor groven en fijnen

voor allemaal!

’t Is hier fijn in Wijk aan Zee

dat was toch een pracht idee

om hier allemaal te komen

heidenen benevens vromen!

van der Steen luidt onze naam

daar kunnen wij wel prat op gaan

behalve bejaarden

die heten van Wijngaarden

behalve zij!

Want er is hier naamlijk iemand [wijzen naar Marieke]

die onz’ naam niet hoge hield

want zij trouwde toen met iemand

van een and’re naam bezield

onze naam luidt van der Steen

oh familie van der Steen

ga toch niet uit ee-een

blijf toch maar bij ee-een

blijf toch bij een!

Hier is naamlijk ook nog iemand [kijken naar Wim de Niet]

die zo goed als nietig is

deze iemand is haast niemand

omdat hij zo nietig is

onze naam luidt van der Steen

hij is nog niet zo ver heen

zijn naam is de Niet

dat past niet in ons lied

dus weg met hem!

[Johan: Laat ons wenen]

Wee gij van den lagen landen [gluren naar Leon Sieling]

waar het dogma zegeviert

klemt ineen uw klammen handen

de bijeenkomst is ontsierd

de Zeeuw Sieling ziet ons aan

ziet zijn mond weer open gaan

om zeer veel te spreken

ach luistert naar zijn preken

ach, looft hem thans!

neuriën

onze naam luidt van der Steen

oh familie van der Steen

ga toch niet uit ee-een

blijf toch maar bij ee-een

blijf toch bij een!

In de loop der jaren kreeg het aantal ‘oplopers’ zozeer de overhand, dat er vanzelfsprekend een ‘anti Stenen lied’ geboren werd, waarbij het Stenenlied nogal in het niet viel.

Genealogie Van der Steen, verhalen en stambomen, leren uit het verleden.

Terug naar Verhalen.